niedzielę Wielkiego Postu.
Słomianą kukłę ubraną w białą koszulę, dziewczęta obnosiły po całej wsi. Następnie szły nad pobliską rzekę, wesoło śpiewając, rozbierały ją, a potem rzucały do wody. Wyprowadzając ze wsi Marzannę, ludzie żegnali zimę.
Po utopieniu kukły wnoszono do wsi iglastą gałąź przybraną wstążkami. Młodzież chodziła z nią od chaty do chaty, a po skończeniu uroczystości stroik palono. Był to znak nastania wiosny. Z czasem dorośli coraz rzadziej brali udział w obrzędach wypędzania zimy i witania wiosny.
Obecnie zamienił się rytuał topienia Marzanny, ponieważ nie chcemy zanieczyszczać środowiska i zamieniliśmy to w zabawę. My też tak zrobiliśmy.
Na dużej sali wiosennie udekorowanej zebrały się wszystkie dzieci z naszego przedszkola, gdzie postanowiliśmy powitać wiosnę. Panie z całego przedszkola przedstawiły bajkę muzyczną pt. „Powitanie wiosny”. Osoby występujące w bajce: Narrator- pani Basia, drzewo- pani Jadzia, pan Wróbelek- pani Małgosia L., pani Wróbelkowa- pani Danusia, nutki: Do, Re, Mi- pani Iwonka, Fa, Sol, La- pani Małgosia K., Si, Do- dwukreślne- pani Daria, dzieci: Jaś- pani Ela, Zosia- pani Ewa, Kasia – pani Krysia, IV dziecko – pani Henia, pani wiosna – Natalia z gr. IV. Piosenki „Wiosenny marsz”, „Pan Wróbelek”, „Wietrzyk chuligan”, „Wietrzyk urwis”, „Polka Nutka”, „wiosna radosna”, „Powitanie wiosenny” -śpiewały dzieci z poszczególnych grup wiekowych. Dzieci przygotowywały się na przyjęcie wiosny, kiedy okazało się że pan Wróbelek pogubił wszystkie nutki. Dzieci martwiły się, że nie zdążą odnaleźć wszystkich nutek- a wiosna powoli się zbliżała i była już tuż, tuż. Jednak jak to w bajkach bywa wszystko dobre, co się dobrze kończy. Z pomocą dzieci Pan Wróbelek odnalazł nutki. Każda zajęła swoje miejsce na półeczkach pięciolinii i zabrzmiała dźwięcznie, gdy wypowiadała swoje imię. Wszyscy się cieszyli, że mogli wspólnie zaśpiewać gdy na scenie pojawiła się Wiosna. Dzieci utworzyły koła, radośnie śpiewały i tańczyły przy piosence „Zabawmy się wesoło”.
|